Een schaduw van mijn oude zelf
dwaalt door mijn schedelgewelf
en trekt er aan de touwtjes
houterig beweeg ik zonder foutjes
Niemand kan van buiten zien
wat ik ben: een roestige machine
bestuurd door een bleke geest
iemand die ik vroeger ben geweest
Noem het zelfmoord
alleen bungelt er aan mijn koord
geen lijk maar een olijke pop
Armen en benen gaan op neer
stroef, maar het doet geen zeer
de maan ging onder, de zon kwam op
