we waren niets en wilden alles
we vielen aan met glazen bier
en maakten muren van de glazen
en daarachter viel tandengeknars en
gekras op de glazuren wanden van een
uurglas: kras kras, kras kras
we dronken tot we niets meer zagen
onze kameraden moesten ons naar huis dragen
lallend en schreeuwend togen ze door de straten
tot de mensen zeiden: zijn jullie gek?
weet je niet hoe laat het is?
