er vallen gaten in mijn
stilte, liefste
dankzij jou worden mijn woorden
bevrijd uit de stenige kilte van dit graf
deze gesloten mond
want met elke slag van je zachte hamer
en beitel breek je het bleke marmer
van mijn zwijgzaamheid nog verder af
tot op de grond
en dan is het af, dit gedicht
gehouwen uit wit papier
en door elke lettervormige kier
schijnt het donker wonder
van jouw levengevend licht